16 października w III LO w Brodnicy był dniem wyjątkowym, bo świętowaliśmy Dzień Patrona Szkoły.

Wszyscy w tym dniu byliśmy w odświętnym, galowym stroju. Rano, w sali audytoryjnej licealiści uczestniczyli w spektaklu, przygotowanym przez uczniów kl. II wraz z wychowawcami: panią Iwoną Malinowską, Agnieszka Głowacką - Kaliszer oraz Anettą Maciejko. Staliśmy się widzami Magazynu Katolickiego i przez moment znów czuliśmy wyraźniej niż zwykle obecność naszego wielkiego Rodaka.

Uczniowie naszej szkoły doskonale wczuli się w role osób, które na swej drodze miały szczęście spotkać papieża Jana Pawła II.

Przedstawienie uświetnił śpiew uczniów kl. I. Usłyszeliśmy piosenkę ,"Poza czas'' i Litanię do Jana Pawła II oraz obejrzeliśmy prezentację wykonaną przez Tomasza Gutowskiego z kl. II a. W przedstawieniu zostały wykorzystane ścieżki dźwiękowe z udziałem papieża. Formę przedstawienia zawdzięczamy autorkom scenariusza: pani Maciejko i Głowackiej - Kaliszer.

Dzień Patrona Szkoły świętowaliśmy też wspólnie z naszymi młodszymi kolegami z gimnazjum i szkoły podstawowej.

Na boisku szkolnym cała społeczność szkolna Zespołu Szkół nr 1 w Brodnicy wraz z gośćmi: panem burmistrzem Jarosławem Radaczem, panią Anną Kupczyk, naczelnikiem Wydziału Edukacji Urzędu Miasta oraz przedstawicielami Rady Rodziców wspólnie wspominała papieża.

Wiele emocji dostarczyli nam chórzyści, którzy wykonali m.in. piosenkę ,"List do Boga'' .

Kiedy na zakończenie spotkania wszyscy razem śpiewaliśmy "Barkę”, ulubioną pieśń Papieża, niebo się rozjaśniło i zza gęstej warstwy chmur nieśmiało wysunęły się promyki słońca.

Ta chwila, warta zachowania w pamięci, została także uwieczniona na wspólnej fotografii.

Jak nas dużo!

Oglądaliśmy zdjęcie, delektując się słodyczą papieskich kremówek, które smakują zawsze najlepiej w Dniu Patrona Szkoły.

Wioletta Kowalska

Wspomnienie w Dniu Patrona

Papież Jan Paweł II był wyjątkowym człowiekiem przez całe swoje życie , które, jak wiemy, nie oszczędziło mu cierpienia. Przez cały czas był naszym przewodnikiem. Przyciągał ludzi niezwykłą prostotą serca i pięknem duszy. Całe życie poświęcił na służbę Bogu.

Dziś nie ma go już wśród nas, a wspomnienia o nim przywołują uśmiech i łzy wzruszenia. Ten człowiek na zawsze pozostanie w naszych sercach, być może z każdą chwilą bliżej.

Pewna mała dziewczynka, która nigdy nie znała matki i właśnie straciła ojca, opowiedziała o tym papieżowi. On odpowiedział: ,"Od tej chwili ja będę twoim ojcem!".

Papież potrafił sprawić, abyśmy nie czuli się samotni i opuszczeni w naszych smutkach i słabościach. Zawsze o nas pamiętał.

I my pamiętajmy o nim i nie zawiedźmy jego oczekiwań.

"Wszechświat i człowiek w świecie stale zmierza do końca. Tylko miłość nie zna końca. Zna tylko pełnię. Ta pełnia jest w Bogu''.

Przy okazji dnia papieskiego uświadamiamy sobie, że trzeba iść przez życie z miłością.

Wioletta Kowalska